Moito me gusta cando no Turismo fálase de cousas que aparentemente nada teñen que ver con esta industria e milagrosamente, grazas á trasversabilidade do mesmo, acabamos demostrando que ten moito que ver e máis do que parece. O turismo, o cine e as filme commissions sen dúbida teñen moita relación e aínda hai moitos que non se decatan.
Alá polos anos 40, naceron en EEUU unhas poucas organizacións que se puxeron a ofrecer, dacabalo da administración e da industria cinematográfica, unha serie de servizos para facilitar as rodaxes nos territorios. Foron as primeiras chamadas Filme Commission que logo e moi posteriormente, organizáronse para compartir experienzas e unirse para ter máis forza, alá polo ano 76 na AFCI, que non é outra cousa que a organización internacional de Filme Commissions, hoxe formada por máis de 300 no mundo acreditadas por esta organización.
As filme commissions son…
Son servizos de fiestra única ao sector audiovisual, sen ánimo de lucro, normalmente amparadas ou vencelladas dalgún xeito a algún organismo público, que teñen un papel mediador entre as institucións, a industria audiovisual e outros servizos complementarios co obxecto de fomentar e facilitar as rodaxes audiovisuais nun territorio xa sexa un país, rexión, comarca ou cidade promocionando a súa cultura, a súa industria audiovisual e xerando actividade económica.
Por todo este periplo moitos foron os cambios e diferentes as evolucións. Ao principio moitas destas oficinas de cine estaban amparadas máis polo lado cultural ou ao sector audiovisual propiamente dito, pero nos últimos anos e sobre todo en España, moitas filme commissions foron creadas e amparadas polos departamentos turísticos de concellos ou comunidades autónomas. Os motivos fundamentais foron sobre todo a plataforma de promoción que supón o cine e o consecuente fluxo turístico que pode causar, e o gasto turístico que pode xerar unha rodaxe nun territorio.
O mellor xeito de explicar todo isto é cun exemplo. Aínda recordo con nostalxia, un relatorio en San Diego (California-EEUU) da responsable da Filme Commission de Nova Zelanda, a cal exhibía nun modesto power point a foto dun cordeiro como un dos iconos máis coñecidos relacionados co seu país. É moi típico estar nun restaurante de Londres e ver “Lamb of New Zeland” como un clásico das cartas.
Explicaba que todo iso cambiou desde que a rodaxe de O Señor dos Aneis rodouse no seu marabilloso país. Contaba con orgullo como lles tocou a lotería con esta rodaxe, e nin máis nin menos que o gordo tocoulle 3 veces, non nos esquezamos que é unha triloxía. Usease, que estiveron máis de 4 anos no candelabro. Sumen agora O Hobbit e seguirán sumando. E todo isto de balde, un cholliño non si?
Con datos na man, aquela boa muller facía unha analítica da afortunada rodaxe e basicamente demostraba que fora a mellor promoción que fixera o seu país na súa historia recente, afirmando que incrementara o gasto turístico, o número de turistas americanos en máis dun 30% en menos dun ano e algunha cousa máis. A paranoia chegou ata tal punto que ata fixeron un produto turístico compaxinando a ruta das localizaciones do Señor dos Aneis coa promoción das poboacións, os recursos turísticos e os aloxamentos da comarca… e non precisamente a de Frodo.
Moitos exemplos máis hai de difícil cuantificación como o impacto promocional que se rodou en Bilbao unha escena do 007, ou que a praza de España de Sevilla fose escenario da última triloxía da Guerra das Galaxias, o barrio gótico de Barcelona como localización do Perfume, ou que dicir de aquelas famosas falleras andando por unha Sevilla de Semana Santa inédita na afamada Misión Imposible (esas cousas tamén pasan). O que non dúbida que ademais de promocionar, impactar e levantar a curiosidade do espectador para logo buscar esas localizaciones e converterse en Turista Accidental, estas rodaxes moven moita xente durante períodos de tempo que non son precisamente short-breaks, Non esquezamos teñen que pagar por usar espazos, teñen que comer en restaurantes, durmir en hoteis, contratar caterings, pagar extras, alugar vehículos e contratar multitude de servizos que non só son estrictamente audiovisuais aínda que tamén tiran, por suposto, da industria audiovisual local, tendo impacto económico directo, gasto turístico e non menor en moitos casos.
Para outra queda afondar neste tema, que ten máis miga da que parece, pero como mínimo e de de xa ágora en turismo tamén diremos…, silencio ródase!!.E si non miren o video.